सर्वमेतदृतं मन्ये...
नेविगेशन पर जाएँ
खोज पर जाएँ
श्लोकः
- सर्वमेतदृतं मन्ये यन्मां वदसि केशव ।
- न हि ते भगवन्व्यक्तिं विदुर्देवा न दानवाः ॥ १४ ॥
अयं भगवद्गीतायाः दशमोऽध्यायस्य विभूतियोगस्य चतुर्दशः(१४) श्लोकः ।
पदच्छेदः
सर्वम् एतत् ऋतं मन्ये यत् मां वदसि केशव न हि ते भगवन् व्यक्तिं विदुः देवाः न दानवाः ॥ १४ ॥
अन्वयः
केशव ! मां यत् वदसि एतत् सर्वम् ऋतं मन्ये । भगवन् ! देवाः ते व्यक्तिं न विदुः, न हि दानवाः ।
शब्दार्थः
- केशव = हे कृष्ण !
- मां यत् वदसि = मां यत् कथयसि
- एतत् = इदम्
- सर्वम् = सकलम्
- ऋतम् = सत्यम्
- मन्ये = भावयामि
- भगवन् = हे देव
- देवाः = सुराः
- ते = तव
- व्यक्तिम् = प्रभावम्
- न हि विदुः = न हि जानन्ति
- न दानवाः = असुराः अपि न जानन्ति ।
- नाशयामि = विध्वंसयामि ।
अर्थः
कृष्ण ! माम् उद्दिश्य यद्विषयं कथयसि इदं सर्वं सत्यं मन्ये । हे भगवन् ! सुराः तव प्रभावं न जानन्ति । असुराः अपि न जानन्ति ।