नेपालभाषा
नेपाल भाषा नेपालस्य प्राचीनभाषा अस्ति। नेपाल: एकतमा अतिप्राचीना समृद्धा शास्त्रीया च भाषा वर्तते। नेपालभाषावाङ्मय नेपालवाङ्मये अद्वितीयं स्थानम् अलङ्करोति। नेपाल भाषा चीनी-तिब्बती परिवारस्य काचित् भाषा अस्ति। 'नेपाल' शब्दस्य व्युत्पत्तिः 'नेपाल’ इति शब्दात् अभवत् । नेपाल भाषा देवनागरी,रन्जना, नेपाल लिपी:, ब्राह्मि, भूजिँगोल इत्याद्या लिप्या लिख्यते| नेपाल भाषा उत्पत्ति प्राचिन नेपालराज्ये अभवत् । नेपालराज्यम् एकः आर्य राज्य अस्ति । स राज्यम् संस्कृत भाषा आधिकारीकभाषा प्रयोगिता । कान्तिपुरे, भक्तपुरे व ललितपुरे अस्याः उपयोगः अधिकः । नेपाल भाषा चिनी-तिब्बतीभाषापरिवारे अन्तर्भवति । चिनी, तिब्बती, बर्मी, इत्यादयः भाषाः चिनी-तिब्बतीभाषा: सन्ति । नेपालभाषाविकासे महायानसाम्प्रदायिकानां महत्त्वपूर्णसहभाग अस्ति । स भाषा नेपालदेशे उपत्यकाक्षेत्रे एकम् भाषा अभवत् ।
| नेपाल भाषा | |
|---|---|
| वार्तालापस्थानम् | नेपालम्, भारतम् |
| क्षेत्रम् | दक्षिणएशिया |
| वक्ता | १० लाख |
| भाषापरिवार: भाषावर्गीकरणम् | चीनी-तिब्बती तिब्बती-बर्मेली |
| भाषा कोड | |
| ISO 639-1 | new |
नेपाल भाषा साहित्यं
लेखका:
- जयन्त वर्मा
- लुन्तभद्र बज्राचार्य
- जय प्रकाश मल्ल
- सिद्धिदास महाजु
- सिद्धिचरण श्रेष्ठ
- शुक्रराज जोशी शास्त्री
- चित्तधर "हृदय"
- धूस्वां सायमी
- बासु पासा